نخستین دور انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۲ ، روز یکشنبه ۲۲ آوریل با حضور ١٠ نامزد از احزاب مختلف این کشور بر گزار می شود. ۴۴٫۳ میلیون فرانسوی پای صندوق های رای حاضر شده و به یکی از ده نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه رای می دهند. بر اساس نظر سنجی هائی که تا کنون صورت گرفته است فرانسوا هولاند، نامزد حزب سوسیالیست فرانسه، و نیکلا سارکوزی، رئیس جمهوری این کشور که بار دیگر نامزد احراز این مقام شده است، به دور دوم این انتخابات راه خواهند یافت.

همین نظر سنجی ها از پیروزی فرانسوا هولاند در دور دوم انتخابات که در روز ۶ ماه مه برگزار می شود، حکایت دارد.
البته باید توجه کرد که نظر سنجی ها نیات رأی دهندگان در همان روز نظر سنجی را نشان می دهد و احتمال بروز شگفتی یا به قول فرنگی ها “سورپریز” در روز رأی گیری نیز وجود دارد.

همچنین روزنامه لوپارازین در مطلبی به نتایج دور اول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه پرداخت و از پیروزی اولاند در برابر سارکوزی خبر داد.

بر اساس نتایج نظرسنجی این روزنامه فرانسوی، رقیب حزب سوسیالیست فرانسه با کسب ۳۰ درصد آرا در برابر ۲۶٫۵ درصد از رقیب اصلی خود پیشی می گیرد و شانس بیشتری را برای ورود به کاخ الیزه دارد اما باید منتظر نتایج دور دوم انتخابات باشیم و قضاوت هنوز زود است.

این روزنامه فرانسوی همچنین به نتایج آرای رای دهندگان فرانسوی به ملانشون و لوپن پرداخت و با اشاره به آرای ۱۴ درصدی این دو نامزد اعلام کرد که این کاندیداهای انتخابات که یکی از حزب چپگرای افراطی و دیگری از حزب راستگرای افراطی بوده، به طور مساوی جایگاه سوم را از آن خود می کنند.

در این نوشتۀ با استفاده از گزارشی که خبرگزاری فرانسه به معرفی نامزدهای این انتخابات اختصاص داده است به زندگی و کارنامۀ پنج کاندیدای اصلی  ریاست جمهوری فرانسه نگاهی انداخته ایم.
بر اساس قانون اساسی فرانسه دورۀ ریاست جمهوری ۵ سال است و هر کس می تواند تنها دو دورۀ پی در پی در این مقام باشد.

از همین رو نیکلا سارکوزی، رئیس جمهوری کنونی نیز خود را نامزد کرده است تا اگر بخت با او یار باشد برای ۵ سال دیگر سکان هدایت کشتی کشور در دریای طوفانی جهان با توجه به بحران اقتصادی و مناقشه های متعدد در کشورهای مختلف را در دست داشته باشد.
آشنائی با نامزدهای این اتخابات را با نگاهی به زندگی و کارنامۀ رئیس جمهوری کنونی، نیکلا سارکوزی، آغاز می کنیم.

نیکلا سارکوزی ، رئیس جمهوری کنونی و نامزد حزب حاکم

نیکلا سارکوزی فرزند یک مهاجر مجارستانی است که در فرانسه پای به عرصۀ وجود گذاشته و پس از انجام تحصیلات خود در رشتۀ حقوق و اشتغال به حرفۀ وکالت از جوانی وارد عالم سیاست شده و در سن ۵٢ سالگی در سال ٢٠٠٧ به مقام ریاست جمهوری انتخاب شده است.

نیکلا سارکوزی پیش از ورود به کاخ ریاست جمهوری (الیزه) سال ها در مقام شهردار، نماینده مجلس و وزارت در دولت های مختلف در عرصۀ سیاست فرانسه فعال بوده است.

نیکلا سارکوزی ۵ سال پیش با شعار “گسست” از سیاست های اعمال شده از سوی روسای جمهوری و دولت های پیشین اعم از چپ یا راست با کسب ۵٣٪ از آرائ مردم در دور دوم انتخابات بر خانم “سگولن رویال”، نامزد حزب سویالیست فرانسه، پیروز شد و به مقام رئیس جمهوری رسید.

نیکلا سارکوزی در این کارزار انتخاباتی برای پیروزی مجدد با چالشی عظیم رو به روست چرا که به حق یا به ناحق اکثریتی از مردم فرانسه به کارنامۀ ۵ سالۀ او نگاهی منفی دارند و علاوه بر انتقاد از شیوۀ ریاست او از نظر رفتارهای شخصی، وی را به “افزایش بی ثباتی و تنگدستی” در زندگی مردم عادی و “حاتم بخشی به ثروتمندان” متهم می کنند.

با وجود این، این نکته را ناگفته نباید گذاشت که جناح راست عرصۀ شطرنج سیاست فرانسه تقریباً یکپارچه از سارکوزی و کارنامۀ او پشتیبانی می کند و به ویژه به توانائی و انرژی او برای مقابله با شرایط بحرانی ناشی بحران های مالی جهان در سال های ٢٠٠٨ و ٢٠١١ می بالد.

نیکلا سارکوزی در جریان مبارزات انتخاباتی سال جاری بخش اعظم توجه خود را بر مسائلی چون “امنیت”، “اسلام” و “مهاجرت” متمرکز کرده است که مورد توجه و علاقۀ راستگرایان است.

به باور خبرگزاری فرانسه هدف سارکوزی از تمرکز بر این مسائل کشاندن رأی دهندگانی است که هوادار حزب راست افراطی “جبهۀ ملی” فرانسه بوده و به نامزد این حزب رأی می دهند.

فرانسوا هولاند، نامزد خوش اقبال و نامزد حزب سوسیالیست

فرانسوا هولاند، نامزد حزب سوسیالیست فرانسه، را نویسندگان گزارش خبرگزاری فرانسه به عنوان “سوسیالیست اصلاح طلب (رفورمیست)” معرفی می کنند که میانه روی پیشه کرده و به گفتۀ خود می خواهد از نظر نحوۀ حکومت یک رئیس جمهوری “معمولی (نرمال)” باشد.

باید یادآوری کنیم که شماری از مخالفان سارکوزی او را متهم می کنند که در دوران ریاست جمهوری خود نخست وزیر را به حاشیه رانده و قدرت را در دست های خود متمرکز کرده است.

فرانسوا هولاند نیز چون نیکلا سارکوزی ۵٧ سال دارد، نمایندۀ مجلس است و مدت ١١ سال رهبری حزب سوسیالیست فرانسه، حزب اصلی و عمدۀ اپوزیسیون، را در دست داشته است اما برغم داشتن مقام های دولتی برخلاف سارکوزی هیچگاه بر کرسی وزارت تکیه نزده است.

فرانسوا هولاند خود را نمایندۀ “چپی می داند که جدی است و موجب نومیدی و دلسردی” نمی شود.

کاهش کسری بودجۀ هنگفت فرانسه را یکی از اهداف اصلی خود اعلام کرده است، هدفی که جناح راست نیز بر اهمیتش تأکید کرده و آن را از اهداف خود می داند.

انجام اصلاحات مالی به منظور برقراری برابری بیشتر و وادار کردن اتحادیۀ اروپا به تلاش وقائل شدن اولویت بیشتر برای رشد اقتصادی از دیگر اهداف اعلام شدۀ فرانسوا هولاند در صورت پیروزی او در این انتخابات است.

راست فرانسه از فرانسوا هولاند به خاطر فقدان تجربۀ حکومتی با توجه به این که هیچگاه وزیر نبوده است انتقاد می کند.

شماری دیگر از مخالفان راست گرای هولاند، او را به نداشتن قاطعیت به هنگام ضرورت تصمیم گیری و انتخاب میان دو یا چند گزینه متهم می کنند.

مارین لوپن، وارث پدر و نامزد حزب “جبهۀ ملی”

خانم مارین لوپن، ۴٣ ساله، نامزد حزب راست افراطی “جبهۀ ملی” فرانسه در انتخابات ریاست جمهوری سال جاری، برای نخستین بار نامزد احراز این مقام شده است.

در چند دورۀ گذشته پدرش “ژان-ماری لوپن” رهبری حزب را برعهده داشته و نامزد آن بوده است. ژان- ماری لوپن علاوه رهبری حزب بنیانگذار آن نیز بوده و در سال ٢٠٠٢ برای نخستین بار به دور دوم انتخابات رئیس جمهوری راه یافت.

راه یابی رهبر حزب راست افراطی به دور دوم انتخابات سال ٢٠٠٢ باعث بسیج چپ وراست علیه او شد و ژاک شیراک نامزد احزاب راست توانست با رکوردی بی سابقه در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری فرانسه با نزدیک به ٨۵٪ آرآء ریخته شده به صندوق ها برای دومین بار رئیس جمهور شود.

هدف غائی و شاید رؤیائی خانم مارین لوپن در واقع تکرار این موفقیت بی سابقه در تاریخ این حزب است.
“کاهش شدید مهاجرت به فرانسه” و “اولویت دادن به اتباع این کشور در بهره گرفتن از کمک های دولتی” از مهم ترین نکات برنامۀ اوست.

در دور اول رقابت شدیدی بین مارین لوپن و ژان- لوک ملانشون، نامزد ائتلافی از احزاب چپ از جمله حزب کمونیست فرانسه زیر عنوان “جبهۀ چپ” برای داشتن مقام سوم صورت خواهد گرفت.

خانم مارین لوپن بر خلاف پدرش که بدون هیچگونه ملاحظه و احتیاطی به اظهار نظرهای یهودی ستیزانه و خارجی ستیزانه دست می زد با اجتناب از چنین اظهار نظرهائی به گونه ای از “جبهۀ ملی” به قول فرانسوی ها “شیطان زدائی” کرده است.

خانم مارین لوپن علاوه بر رهبری حزب “جبهۀ ملی” یکی از اعضای پارلمان اروپاست.

ژان- لوک ملانشون، سخنران ورزیده و نامزد “جبهۀ چپ”

ژان- لوک ملانشون، سناتور ۶٠ سالۀ فرانسوی یکی از اعضای پیشین حزب سوسیالیست فرانسه و رهبر و بنیانگذار حزبی به نام “حزب چپ” است. خبرگزاری فرانسه از ژان- لوک ملانشون به عنوان “پدیدۀ” انتخابات ریاست جمهوری سال جاری یاد کرده و می نویسد هدف اعلام شده این سناتور و عضو پیشین حزب سوسیالیست “سازماندهی مجدد چپ” و پشت کردن به “لیبرالیسم و اتحادیۀ اروپای بزعم او تحت کنترل بازار های پولی” است.
ژان- لوک ملانشون، که سخنرانی ورزیده و سخنوری پر شور است در خلال کارزار انتخاباتی خود با پرکردن سالن های عظیم سخنرانی و کشاندن ده ها هزار تن به میتینگ های انتخاباتی خود در فضای باز شگفتی آفریده است.
مهارت او در سخنرانی و ایراد خطابه های پرشور سیاسی به او امکان داده است که تمانمی رأی دهندگان فرانسوی در جناح چپ چپ این کشور را به دور خود جمع کند.
ژان لوک- ملانشون با شعار “قدرت را به دست گیرید” وارد عرصۀ کارزار انتخاباتی شده و در نطق هائی آتشین “نئولیبرالیسم” را آماج انتقادهای تند خود قرار داده است.

فرانسوا بایرو، نامزد راست میانه

فرانسوا بایرو، سیاستمدار ۶٠ ساله فرانسوی که از سی سال پیش به تناوب در کنار راست فرانسه در حاکمیت بوده و چند بار بر کرسی وزارت نیز تکیه زده است همواره در احزاب راست میانه یا به قول فرانسوی ها “سانتریست” فعال بوده و خود بنیانگذار حزبی به نام “جنبش دموکراتیک” است.

امسال سومین باری است که فرانسوا بایرو در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شرکت می کند و با یک برنامۀ “طرفداری از اتحادیۀ اروپا و یک خط مشی “سانتریستی” یا راست میانه پای در عرصۀ کارزار گذارده است.

از فرانسوا بایرو با عنوان نامزد “تنها و پیگیر” یاد می شود. بایرو در انتخابات دورۀ پیش در سال ٢٠٠٧ در دور اول موفق به کسب ١٨٪ از آرائ مردم و احراز مقام سوم شد و هنوز هم بر این باور است که می تواند سد سدیدی را که در خلال تاریخ جمهوری پنجم فرانسه، صحنۀ سیاست این کشور به دو قلمرو راست و چپ تقسیم کرده بشکند و مردم را متقاعد کند که این تقسیم بندی دو گانه کشور را به بن بست خواهد کشاند.

فرانسوا بایرو در سال ٢٠٠٧ نخستین کسی بود که خطر انفجار بدهی های دولت را مطرح کرد و امروز یکی از شعار های اصلی او تشویق تولید داخلی به منظور جلوگیری از انتقال واحدهای تولیدی به خارج است.

بر اساس نظر سنجی ها بایرو در حدود ١٠٪ از آرائ مردم را در دور اول به خود اختصاص خواهد داد اما از هم اکنون به ویژه از حزب راست حاکم و حتا از سوی چپ با توجه به نقش رأی دهندگان او در دور دوم برای جلب رضایت او علائمی را ارسال می شود.

در این اواخر، سخنگوی کارزار انتخاباتی سارکوزی احتمال پیشنهاد پست نخست وزیری به او را در صورت پیروزی سارکوزی منتفی ندانسته است.

 

رابطه ی جدید با ایران: هنوز روشن نیست در صورت پیروزی فرانسوا اولاند در انتخابات ریاست جمهوری آتی فرانسه، سیاست سوسیالیستی وی چگونه خواهد بود ولی او در شعارهای کلی همه شعارهای سارکوزی را دارد که فقط اجرای آن را باید منتظر شد و دید. برای اینکه بدانیم در ذهن این مرد چه می‌گذرد باید به عقب بازگردیم و بیانیه‌ای را ببینیم که پس از صدور گزارش آژانس بین‌اللملی انرژی اتمی درباره ایران منتشر شد و اولاند گفت که درباره ایران گزارش که فعالیت‌های هسته‌ای ایران را شرح می‌دهد نگران است و اینکه این نخستین بار است که آژانس گزارشی مستقل و حرفه‌ای از ایران می‌دهد و بدون ابهام از عدم شفافیت ایران در برنامه هسته‌ای خود سخن می‌گوید.  نیکلا سارکوزی هم همین را تکرار کرد و گفت که ما نمی‌توانیم پیشرفت ایران به سوی سلاح هسته‌ای را قبول کنیم و این نه تنها تهدید منطقه است بلکه تهدید اروپا و جامعه جهانی است. اولاند در بیانیه خود خواستار سیاست سختگیرانه‌تری در قبال ایران و تحریم‌ بیشتر آن شد ولی در پایان بیانیه گفت که در صورتی که رئیس جمهور بشود آماده گفت‌وگو با ایران خواهد بود ولی او در خصوص امنیت و منافع کوتاه نخواهد آمد.

این بیانیه سیاست کلی اولاند در قبال ایران را که کاملا مطابق سیاست آشکار سارکوزی است نشان می‌دهد اما سیاست عملی اولاند در مقابل ایران از طریق دو عامل مشخص می‌شود:

الف) شخصیت وزیر خارجه او.

ب) وضعیت اقتصاد فرانسه و بین‌الملل.

در عامل اول، باید گفت که وزیر خارجه آینده فرانسه نقش زیادی در تعیین سیاست این کشور در قبال ایران دارد. اگر پیر مسکوویچی لیکودی باشد، سیاست خارجی فرانسه در محورهای اصلی خود مرتبط با اسرائیل خواهد بود اما اگر هاپر ودیرین وزیر خارجه شود، مناسبات با ایران بهتر از الان خواهد بود.

تفاوت در این دو شخص شامل تحریم‌هایی نیز می‌شود که سارکوزی آن را دنبال می‌کند و خواستار دخالت نظامی است به طوری که ودیرین مخالف مواضعی است که خواستار دخالت نظامی علیه ایران است. او همچنین مخالف دخالت در عراق نیز بود. او موضعی انتقادی در قبال آمریکا و سیاست‌های آن در خاورمیانه هم دارد.

در عامل دوم، که سیاست اولاند را در قبال ایران تحت تاثیر خود قرار خواهد داد، باید گفت که هیچ رئیس جمهور جدیدی دوره ریاست جمهوری خود را با تشدید تنش خارجی و به راه انداختن جنگ آغاز نمی‌کند، در نتیجه محتوای سیاست فرانسه در ایران خیلی متفاوت نخواهد بود هرچند که در ظاهر آرام‌تر خواهد بود.

نتایج را از اینجا ببینید

 

منبع: رادیو بین المللی فرانسه