سلام به دوستان عزیزم، یکی از خوانندگان سایت که در حال حاضر در فرانسه هستند، از من درخواست کردند این مطلب را برای راهنمایی آنهایی که از مدرک زبان فرانسه می پرسند، در سایت قرار دهم.

متن کامل نوشته ی دوستم آقا وحید عزیز :

” من خیلی از دوستانم که باهام در تماسند و گاها وبلاگمو می بینند از پذیرش و تحصیل می پرسند منم ارجاع می دم به سایت شما که جامع تر و همه موارد  ضروری مبسوط درش توضیح داده ولی اگه این مطلب تو سایتت به روز کنی به نظرم مفیده . مطلب مهم اینه که خودت بهتر می دونی با مهاجرت زیاد دانشجو وخصوصا از افریقا و خاور دور سیاست پذیرش و نیز اقامت سختر شده یکی از مسائل مسئله زبان که مدرکش الان  واقعا ضروری اکثرا دانشگاهها و اکل ها مدرک زبان جزء الزامات و در تهران نیز همه رشته بلا استثنا مدرک زبان می خواهند هم بخش فرهنگی و هم بخش کنسولی که به شدت خیلی نسبت به این قضیه سخت می گیرند و فقط شرکت در سمینار و ویزاهای کوتاه مدت مدرک زبان  نمی خواند  حتی خود من که رشته ام زبان فرانسه بود بعضی از دانشگاهها ازمن مدرک می خواستند که خیلی عجیب بود سفارت و بخش فرهنگی جدیدا خیلی سخت می گیرند نسبت به این موضوع

این وسط  خیلی ها می آیند و از پذیرش سوال می کنند در حالی که  شرط اولیه داشتن مدرک زبان فرانسه را ندارند و سیاست ویزا  مثل سابق نیست.

به هر حال خواستم از اخرین وضعیت سفارت  وبخش فرهنگی مطلع باشی و اگر مقدور بود یه جور به صورت مستقل اطلاع رسانی کنی نسبت به اجبار داشتن مدرک زبان فرانسه “

در ادامه ی صحبت دوستم و در تایید حرفهای ایشون باید بگم فقط برای پذیرش زبان، ارائه ی مدرک زبان فرانسه اجباری نیست ولی اگر این مدرک ارائه بشه، در صدور ویزا تاثیر زیادی داره.

اینم از قول یاسی یکی از دانشجویان ایرانی مقیم فرانسه :

سلام، می خواستم در مورد این زبان یه نکته ای بگم اگه می شه شما هم با فونت گنده ی گنده بنویسش، شده هزار بار! با یک سال زبان فرانسه خوندن توی موسسه ای مثل قطب راوندی و سفارت و سفیر و حتا کانون نمی شه توی فرانسه درس خوند، به هر حال از امتحانات مختلف برای مدرک زبان مشخصه که برای ورود به دانشگاه چه سطحی لازمه و واقعن شوخی بردار نیست، این رو برای اون دوستانی می گم که زبان فرانسه رو به بهانه ی فقط تحصیل در خارج از کشور شروع نکنن، من این جا دوستانی رو می بینم که به علت مشکل زبان نه تنها دچار مشکلات تحصیلی می شن بلکه سر خورده و افسرده می شن و کلن از زبان زده می شن، این ماجرا توی رشته های علوم انسانی ده برابر خودشو نشون می دهف فقط کافیه بخوای یه مقاله ده صفحه ای تحویل بدی، هر خطشو با شکنجه باید بنویسی بعدشم کلی اشتباه لپی و غیر لپی! من با این که با یه پایه ی واقعن خوب زبان اومدم و با این که صد و چهل پنجاه صفحه پایان نامه ی ارشدم رو نوشتم و با نمره ی خوب و نه عالی! (; قبول شدم هنوز هزاران هزار مشکل دارم و هی به خودم بد و بیراه می گم که واسه چی اومدم این جا با این زبون بی سر و ته! حالا اینو برای دوستانی می گم که قصد اومدن دارن، با زبان شوخی نکنین، زبانتون رو واقعن در حد مدرکی که لازمه برسونین که بعدن خیلی اذیت می شین ، فقط تصور کنین چشم تو چشم استادین باید براش خالی ببندین و بهانه بیارین که چرا دو صفحه کمتر نوشتین! اصلا این یکی از مهارت های اصلی زبان برای دانشجو های خارجی است!